3D-printers hebben een bestand nodig om te weten wat ze moeten 3D-printen, maar mensen vragen zich af of alle 3D-printers STL-bestanden gebruiken. Dit artikel neemt de antwoorden en enkele andere gerelateerde vragen met u door.

Alle 3D printers kunnen STL bestanden gebruiken als basis voor een 3D model voordat het gesneden wordt in een bestandstype dat de 3D printer kan begrijpen. 3D printers kunnen STL bestanden echter niet zelf begrijpen. Een slicer zoals Cura kan STL bestanden converteren naar G-Code bestanden die 3D geprint kunnen worden.

Je zult meer informatie willen weten, dus blijf verder lezen.

Welke bestanden gebruiken 3D Printers?

• STL
• G-Code
• OBJ
• 3MF

Het belangrijkste type bestanden dat 3D printers gebruiken zijn STL bestanden en G-Code bestanden om het 3D model ontwerp te maken, en ook om het bestand met instructies te maken die 3D printers kunnen begrijpen en volgen. Je hebt ook enkele minder gebruikelijke types 3D printer bestanden zoals OBJ en 3MF die verschillende versies zijn van 3D model ontwerp types.

Deze ontwerpbestanden kunnen echter niet rechtstreeks werken met een 3D-printer, omdat ze verwerkt moeten worden door een software genaamd slicer, die in feite het G-Code bestand maakt dat 3D geprint kan worden.

Laten we eens kijken naar enkele van deze bestandstypen.

STL-bestand

Het STL-bestand is het belangrijkste bestandstype dat u in de 3D-printindustrie gebruikt. Het is in feite een 3D-modelbestand dat wordt gecreëerd door middel van een reeks meshes of een reeks kleine driehoeken om een 3D-geometrie te vormen.

Het heeft de voorkeur omdat het een ongelooflijk eenvoudig formaat is.

Deze bestanden werken heel goed om 3D-modellen te maken en kunnen vrij kleine of grote bestanden zijn, afhankelijk van hoeveel driehoeken het model vormen.

Grotere bestanden zijn bestanden met gladdere oppervlakken en groter in werkelijke grootte omdat het betekent dat er meer driehoeken zijn.

Als je een groot STL-bestand in een ontwerpsoftware (CAD) ziet, kan het je eigenlijk laten zien hoeveel driehoeken een model heeft. In Blender moet je rechts klikken op de onderste balk en "Scene Statistics" aanvinken.

Bekijk dit Bearded Yell STL-bestand in Blender, dat 2.804.188 driehoeken toont en een bestandsgrootte heeft van 133MB. Soms levert de ontwerper in feite meerdere versies van hetzelfde model, maar met mindere kwaliteit/minder driehoeken.

Vergelijk dit met de Easter Island Head STL met 52.346 driehoeken en een bestandsgrootte van 2,49MB.

Vanuit een eenvoudiger perspectief, als je een 3D kubus zou willen converteren naar dit driehoek STL formaat, zou dat kunnen met 12 driehoeken.

Elk vlak van de kubus wordt verdeeld in twee driehoeken, en aangezien de kubus zes vlakken heeft, zijn er minstens 12 driehoeken nodig om dit 3D-model te maken. Als de kubus meer details of spleten heeft, zijn er meer driehoeken nodig.

U kunt STL-bestanden vinden op de meeste sites voor 3D-printerbestanden, zoals:

• Thingiverse
• MyMiniFactory
• Printables
• YouMagine
• GrabCAD

Hoe je deze STL-bestanden maakt, doe je in CAD-software zoals Fusion 360, Blender en TinkerCAD. Je kunt beginnen met een basisvorm en die vorm gaan kneden tot een nieuw ontwerp, of vele vormen nemen en die samenvoegen.

Elk soort model of vorm kan worden gemaakt met een goede CAD-software en worden geëxporteerd als een STL-bestand voor 3D-printing.

G-Code bestand

G-Code bestanden zijn het volgende hoofdtype bestand dat 3D printers gebruiken. Deze bestanden bestaan uit een programmeertaal die door 3D printers gelezen en begrepen kan worden.

Elke actie of beweging die een 3D-printer uitvoert, gebeurt via het G-Code bestand, zoals bewegingen van de printkop, temperatuur van de nozzle en het warmtebed, ventilatoren, snelheid en nog veel meer.

Ze bevatten een grote lijst geschreven regels, G-Code commando's genaamd, die elk een andere actie uitvoeren.

Bekijk de afbeelding hieronder van een G-Code bestand voorbeeld in Notepad++. Het heeft een lijst van commando's zoals M107, M104, G28 & G1.

Ze hebben elk een specifieke actie, waarvan de belangrijkste voor bewegingen het G1 commando is, dat een meerderheid van het bestand is. Het heeft ook de coördinaten van waar te bewegen in de X & Y richting, evenals hoeveel materiaal te extruderen (E).

Het G28 commando wordt gebruikt om de printkop in de uitgangspositie te zetten, zodat de 3D printer weet waar hij is. Dit is belangrijk om te doen aan het begin van elke 3D print.

M104 stelt de temperatuur van het mondstuk in.

OBJ-bestand

Het OBJ-bestandsformaat is een ander type dat door 3D-printers wordt gebruikt binnen de slicer-software, vergelijkbaar met STL-bestanden.

Het kan meerkleurige gegevens opslaan en is compatibel met diverse 3D-printers en 3D-software. Het OBJ-bestand slaat 3D-modelinformatie, textuur- en kleurinformatie op, evenals de oppervlaktegeometrie van een 3D-model. OBJ-bestanden worden doorgaans gesplitst in andere bestandsformaten die de 3D-printer volledig begrijpt en leest.

Sommige mensen kiezen voor het gebruik van OBJ-bestanden voor 3D-modellen, meestal voor meerkleurig 3D-printen, meestal met dubbele extruders.

U kunt OBJ-bestanden vinden op veel websites met 3D-printerbestanden, zoals:

• Clara.io
• CGTrader
• GrabCAD Gemeenschap
• TurboSquid
• Free3D

De meeste slicers kunnen OBJ-bestanden prima lezen, maar het is ook mogelijk OBJ-bestanden om te zetten in STL-bestanden via een gratis conversie, hetzij met behulp van een online converter, hetzij door het te importeren in een CAD zoals TinkerCAD en het te exporteren naar een STL-bestand.

Iets anders om in gedachten te houden is dat mesh reparatieprogramma's die fouten in modellen herstellen beter werken met STL-bestanden dan met OBJ-bestanden.

Tenzij je specifiek iets nodig hebt van OBJ, zoals kleuren, wil je het bij STL-bestanden houden voor 3D-printing. Een van de belangrijkste verschillen voor OBJ-bestanden is dat het de eigenlijke mesh of verzameling verbonden driehoeken kan opslaan, terwijl STL-bestanden verschillende losgekoppelde driehoeken opslaan.

Voor uw slicing software maakt het niet veel uit, maar voor modelleersoftware zal het het STL-bestand moeten samenvoegen om te verwerken, en dat lukt niet altijd.

3MF bestand

Een ander door 3D printers gebruikt formaat is het 3MF-bestand (3D Manufacturing Format), een van de meest gedetailleerde 3D printformaten die beschikbaar zijn.

Het heeft de mogelijkheid om veel details in het 3D printerbestand op te slaan, zoals modelgegevens, 3D printinstellingen en printergegevens. Dit kan in sommige gevallen heel nuttig zijn, maar voor de meeste mensen zal het zich niet vertalen naar herhaalbaarheid.

Een van de tekortkomingen is dat er veel factoren zijn die een 3D print in elke individuele situatie succesvol maken. Mensen hebben hun 3D printers en slicer instellingen op een bepaalde manier ingesteld, dus het gebruik van de instellingen van iemand anders kan niet het gewenste resultaat opleveren.

Sommige software en slicers ondersteunen ook geen 3MF bestanden, dus het kan lastig zijn om dit in een standaard 3D print bestandsformaat te maken.

Een paar gebruikers hebben succes gehad met het 3D printen van 3MF bestanden, maar je hoort er niet veel mensen over praten of ze gebruiken. Een gebruiker zei dat het mogelijk is dat iemand een verkeerde configuratie uitvoert met dit bestandstype en uiteindelijk schade veroorzaakt aan je 3D printer of erger.

Veel mensen weten niet hoe ze het G-Code bestand moeten lezen, dus moet er vertrouwen zijn om deze bestanden te gebruiken.

Een andere gebruiker zei dat hij pech had met het laden van meerdelige 3MF-bestanden.

Bekijk onderstaande video van Josef Prusa over hoe 3MF-bestanden te vergelijken zijn met STL-bestanden. Ik ben het niet eens met de titel van de video, maar hij geeft wel veel details over 3MF-bestanden.

Gebruiken hars 3D Printers STL bestanden?

Resin 3D printers gebruiken niet direct STL bestanden, maar de bestanden die worden gemaakt komen voort uit het gebruik van een STL bestand binnen een slicer software.

De gebruikelijke workflow voor hars 3D printers maakt gebruik van een STL bestand dat je importeert in een software die speciaal gemaakt is voor hars machines zoals ChiTuBox of Lychee Slicer.

Zodra u uw STL-model importeert in de door u gekozen slicer, doorloopt u gewoon de workflow die bestaat uit het verplaatsen, schalen en roteren van uw model, en het maken van steunen, uithollingen en het toevoegen van gaten in het model om hars af te voeren.

Nadat u uw wijzigingen in het STL-bestand hebt aangebracht, kunt u het model snijden in een speciaal bestandsformaat dat werkt met uw specifieke hars 3D-printer. Zoals eerder vermeld, hebben hars 3D-printers speciale bestandsformaten, zoals .pwmx met de Anycubic Photon Mono X.

Bekijk de onderstaande YouTube-video om de workflow van een STL-bestand naar een hars 3D-printerbestand te begrijpen.

Gebruiken alle 3D Printers STL bestanden? Filament, hars & meer

Voor filament en hars 3D printers doorlopen we het STL bestand het reguliere slicing proces waarbij we het model op de bouwplaat zetten en verschillende aanpassingen aan het model doen.

Zodra u die dingen hebt gedaan, verwerkt of "snijdt" u het STL-bestand in een bestandstype dat uw 3D-printer kan lezen en gebruiken. Voor filament 3D-printers zijn dit meestal G-Code bestanden, maar u hebt ook enkele eigen bestanden die alleen door specifieke 3D-printers kunnen worden gelezen.

Voor hars 3D printers zijn de meeste bestanden eigen bestanden.

Enkele van deze bestandstypen zijn:

• .ctb
• .foton
• .phz

Deze bestanden bevatten de instructies over wat uw hars 3D printer laag voor laag zal maken, evenals de snelheden en belichtingstijden.

Hier is een handige video die u laat zien hoe u een STL-bestand downloadt en het in plakjes snijdt om het klaar te maken voor 3D-printing.

Kun je G-Code bestanden gebruiken voor 3D Printers?

Ja, de meeste filament 3D printers gebruiken G-Code bestanden of een alternatieve vorm van gespecialiseerde G-Code die werkt voor een specifieke 3D printer.

G-Code wordt niet gebruikt in de uitvoerbestanden van SLA printers. De meeste desktop SLA printers gebruiken hun eigen formaat en dus hun slicer software. Sommige SLA slicers van derden, zoals ChiTuBox en FormWare, zijn echter compatibel met een groot aantal desktop printers.

De Makerbot 3D printer gebruikt het eigen X3G bestandsformaat. Het X3G bestandsformaat bevat informatie over de snelheid en beweging van de 3D printer, printerinstellingen en STL bestanden.

De Makerbot 3D-printer kan de code in het X3G-bestandsformaat lezen en interpreteren.

In het algemeen gebruiken alle printers G-code. Sommige 3D-printers verpakken de G-code in een eigen formaat, zoals Makerbot, dat nog steeds gebaseerd is op de G-code. Slicers worden altijd gebruikt om 3D-bestandsformaten zoals G-code om te zetten in printervriendelijke taal.

U kunt de onderstaande video bekijken om te zien hoe u een G-Code bestand gebruikt om uw 3D printer direct aan te sturen.